مفهوم «سينرژي» (هم افزايي)

از جمله مفاهيم نو در علوم انساني (به خصوص مديريت و روانشناسي) محسوب مي شود. و از منظري (جامعه شناختي) ضرورت پرداختن به آن در ايران امروز و روزگار ما، بيش از پيش، مهم و حياتي مي نمايد. سينرژي (هم افزايي) را مي توان به اجمال، در قالب عبارات زير تعريف کرد؛ «نيروزايي منتج از تلاش گروهي و همکاري تعاملي و جمعي»، «تعامل و تعاون دو نفر يا تعداد بيشتري از افراد يا نيروها به گونه يي که اثر ترکيبي حاصله بزرگ تر از مقدار انرژي فردفرد آنها باشد»، «همکاري چند عامل به طوري که اثر کلي آنها از جمع اثرات آنها که به صورت مستقل حاصل مي شود، بيشتر باشد»، «کنش متقابل دو يا چند ماده بر يکديگر که حاصل آن از حاصل جمع اثرات يکايک آن مواد بيشتر است» و «اثر مضاعف ناشي از هم کوشي، هم نيروزايي، همياري، و فعاليت مشترک توام با تعامل دو يا چند نفر که در نهايت نتيجه يي بسيار باارزش تر از فعاليت هاي فردي و مستقل در پي دارد». برخي سينرژي را در اين فرمول ساده خلاصه مي کنند که «حاصل جمع دو به علاوه دو مساوي پنج يا بيشتر از آن است.»